بررسی بازی This is the President

ایفای نقش به عنوان رئیس جمهور یک کشور می‌تواند ایده بسیار جالبی برای گیمر‌هایی باشد که علاقه زیادی به نقش آفرینی دارند. بازی‌های زیادی اتفاقات قبل از انتخابات ریاست جمهوری را شبیه سازی کردند اما تعداد کمی به اتفاقات بعد از انتخابات می‌پردازند. This is the President یک بازی شبیه سازی در مورد ریاست جمهوری کشور آمریکا است. در این بازی گیمر در نقش یک سیاستمدار فاسد ظاهر خواهد شد که بعد از انتخاب شدن، قصد دارد تا با تمام قدرت با گذشته خود مقابله کرده و در نهایت خود را بی‌گناه جلوه دهد.

گیمر در نقش فردی فاسد ظاهر شده که توانسته با دوز و کلک به منسب ریاست جمهوری آمریکا برسد. اتفاقات از جایی دنبال می‌شود که انتخابات تمام شده و رئیس جمهور منتخب باید اولین سخنرانی خود را آغاز کند. باید گفت که ساختار بازی، کاملا متن محور است. دیالوگ‌های مختلفی در اختیار گیمر قرار داده می‌شوند که انتخاب آنها می‌توانند عواقب مختلفی داشته باشند. از همان ابتدای بازی پیامی کاملا واضح به گیمر ارائه می‌شود. رئیس جمهور باید در طول چهار سال قوانینی را ایجاد کند که در نهایت بتواند انتخاب‌های تبهکارانه او را در گذشته پوشش دهد. در نهایت هدف او و همسرش دستیابی به مصونیت قانونی بعد از اتمام دوره چهار ساله ریاست است. آنگونه که از رئیس جمهور خلافکار انتظار می‌رود، انتخاب‌های ارائه شده به گیمر اکثرا شامل دروغ‌های بزرگ و کوچک، ارائه نمایش‌های بی محتوا برای رسانه و سرگرم کردن عوام مردم است. همانگونه که انتظار می‌رود، اداره یک کشور بدون تیم غیر ممکن است. تیم رئیس جمهور شامل، بانوی اول، معاون اول رئیس جمهور و چهار فرد دیگر است. این افراد ویژگی‌های مختلفی را ارائه می‌کنند که هر کدام برای انجام وظیفه متفاوت، مناسب هستند. در ابتدای بازی، این افراد شامل یک وکیل، فردی مسلط به فضای رسانه و نامه نگاری و شایعه سازی، متخصص شبکه و اطلاعات و رئیس بخش امنیت است.

رئیس جمهور نیاز دارد تا اتفاقات هر ماه را به واسطه این افراد حل و فصل کند. انتصاب درست این افراد برای انجام وظایف، بسیار مهم است. به عنوان مثال گیمر نمی‌تواند یک متخصص شبکه و اطلاعات را به مدیریت یک پرونده قضایی منتسب کند و انتظار داشته باشد که نتیجه مناسبی به وجود آید. در طول بازی افرادی جدیدی قابلیت اضافه شدن به این تیم را دارند که می‌توانند در انجام وظایف مختلف به گیمر کمک کنند. هر کدام از اعضای تیم دارای نواری برای مدیریت استرس هستند. اگر در طول ماه وظایف زیادی را بر عهده هر عضو قرار دهید، بعد از مدتی نمی‌توانید تا پایان ماه از او استفاده کنید. مدیریت تیم بعد از مدتی به یکی از ویژگی‌های اصلی بازی تبدیل می‌شود و اگر گیمر با دقت زیادی در این زمینه عمل نکند، ممکن است اتفاقات غیر قابل پیش بینی رخ دهد. حفظ محبوبیت رئیس جمهور، جز وظایف اصلی گیمر به شمار می‌رود و عدم استفاده درست از تیم می‌تواند تاثیر منفی در این بخش داشته باشد. با کاهش محبوبیت، امکان استیضاح نیز وجود دارد. باید گفت که در نهایت هسته اصلی گیم‌پلی مدیریت اتفاقات، هماهنگی با تیم ریاست جمهوری و حضور در گفتگو‌های مختلف است. گفتگو‌های مختلف در بازی با جزئیات و دقت بسیار زیادی نوشته شدند، هر کدام از انتخاب‌ها می‌تواند موقعیت‌های بسیار متفاوتی را به وجود آورند که پیش‌بینی نتیجه نهایی را بسیار دشوار می‌کنند.

در بخش گرافیکی، بازی ساختاری بسیار ساده را دنبال می‌کند. صفحه اصلی بازی شبیه به یک منو است که اتفاقات دنیای This is the president در آن مدیریت می‌شود. ساختاری ساده و بسیار کارآمد که نیاز‌های گیمر را به خوبی به نمایش می‌گذارد و این اجازه را می‌دهد که گیمر به خوبی وقایع در حال روایت شدن را مدیریت کند. هر از گاهی کات‌سین‌هایی نیز در مورد اتفاقات مهم بازی به گیمر نمایش داده می‌شود که ساختاری بسیار ساده دارند. در بخش موسیقی متن باید گفت که انتخاب‌های مناسبی انجام شده است. موسیقی متن با سبک جاز، به آرامی در پس زمینه پخش شده و با توجه به موقعیتی که گیمر در آن قرار گرفته تغییر می‌کند. موسیقی متن هماهنگی بسیار خوبی با فضای نسبتا تاریک بازی دارد. البته مشکل اصلی موسیقی متن، تکراری شدن آن بعد از چند ساعت تجربه این بازی خواهد بود. همانگونه که اشاره شد، This is the President یک بازی متن محور است. تقریبا به جز کات‌سین‌ها، هیچ کدام از محیط‌های بازی دارای صداپیشگی نیستند. اگر متن‌های مختلف داخل بازی نیز دارای صداگذاری بودند، این بازی می‌توانست گیمر‌های بیشتری را جذب کند. خواندن متن‌های طولانی می‌تواند بعد از چند ساعت بسیار خسته کننده به نظر برسد. صداپیشگی در این بخش می‌توانست تجربه این بازی را بسیار لذت‌بخش کند.

اگر به بازی‌های سیاسی، پیامد‌های مختلف و مدیریت آنها علاقه داشته باشید، This is the President می‌تواند انتخاب بسیار مناسب باشد اما خارج از آن نمی‌تواند نکته چندان جذابی را به گیمرها ارائه کند. ساختار بازی هیجان خاصی را دنبال نکرده و هسته اصلی گیم‌پلی تماما متنی دنبال می‌شود و هر از گاهی یک کات سین را به گیمر نمایش می‌دهد.